We zijn beiden goed getrainde
wandelaars en hadden zin er een avontuurlijke vakantie van te maken. Het moest
een gebied zijn met veel bergen, liefst boven de 2000 meter. Verder moesten we
er kunnen minimaal 4 nachten achter elkaar kunnen wild kamperen en moesten de
wandelroutes goed gemankeerd zijn zodat we zonder te verdwalen flinke afstanden
konden overbruggen. Verder vond ik dat we naar een land moesten waarvan ik de
taal niet sprak. Ook mocht het geen standaard toeristische bestemming zijn waar
al veel mensen geweest waren, ik wilde deze vakantie echt iets nieuws
ontdekken, liefst in Oost-Europa.
Met een kaart van Europa op
schoot zijn we toen uiteindelijk uitgekomen op de Hoge en Lage Tatra op de
grens van Polen en Slowakije. Dit is de hoogste bergketen van Slowakije met een
maximale hoogte van 2600 meter. Het gebied wordt doorsneden door vele
goed gemarkeerde wandelroutes, lijkt qua ligging en uiterlijk een beetje op het
Alpenmassief en is eigenlijk nauwelijks ontdekt door West-Europese toeristen. Ideaal
wandelgebied!
Op 31 juli zijn we vanuit
Arnhem vertrokken met de bus. Na een avond en een nacht in de bus kwamen we aan
in de hoofdstad van Slowakije, Bratislava. We hadden echter niet al te veel
tijd om iets van de stad te bekijken want we moesten direct door met de
trolleybus naar het treinstation om daar de trein te pakken naar (Liptosky). Na een treinreis van (aantal uur) kwamen we aan in (Liptosky) waar we vervolgens de bus pakten naar (Zuberec). Hier
waren we dan eindelijk (na meer dan 24 uur reizen) aan het begin van de Hoge Tatra! De reis kan
dan eindelijk beginnen! We lopen van het centrum naar een vlakke plaats om waar
we de tent op zetten voor onze eerste nacht in het wild.
De eerste dag en de eerste
tegenslag. Het meegebrachte benzinebrandertje blijkt helaas niet te werken. Een
flinke tegenvaller als je ontbijt wilt maken. Alle pogingen het te repareren
blijken te vergeefs en het enige dat er op zit is terug naar het dorp in de
hoop dat we daar een reparatie of een vervanging kunnen vinden. Gelukkig was
het bergdorp goed voorzien en was er een had de plaatselijke sport en outdoor
zaak een gasstelletje met twee gasflesjes voor ons. Beter uitgerust en voldaan
van het ontbijt dat we bij de plaatselijke supermarkt hadden gehaald, gingen we
voor de tweede maal op weg. En deze keer met meer succes!
We begonnen gelijk met een
hete wandeling over een heet puinpad naar de voet van de bergen. Hier zagen we
onder andere de eerste Kijzersmantel. Vanaf hier was het flink klimmen door een
mooi naaldbos. Onderweg kwamen we enkele tijdens de lunch ook een aantal
exemplaren Stofzaad tegen. Stijl omhoog naar de eerste kam van de wandeling de
Sedlo Pálenica van 1573 m boven zeeniveau. De col was bedekt met dichte
vegetatie van Dwergden. Een zeer algemene boomsoort op deze hoogte die dichte
struikgewaasen vormt. Gelukkig was er een goed pad en konden we onze weg
vervolgen naar een klein bergmeertje waar we onze tent konden opzetten voor de
nacht. 
De volgende dag begon dan echt
de wandeling over de pieken. Het doel was om van Sedlo Pálenica over de bergkam
via de Brestová (1902 m) naar Banikovske sedlo (2040 m). Onderweg was het flink
klimmen en klauteren, soms zelfs op handen en voeten wat niet meeviel met 23
kilo bepakking. Het uitzicht maakte
echter een hoop goed. Onderweg zagen we onze eerste Tatra
chamois. Aan het eind van de dag kampeerde we op een vlak stuk onderaan
de Banikovske sedlo. Bij de
kampeerplaats vonden we ook de zeldzame Poelgentiaan en Levendbarend
gras. De eerste is een prachtig helder paarse bloem die alleen voor komt in
bergachtige gebieden bij bronvenen. Levendbarend gras is een plant met een
opmerkelijke aanpassing aan het bergachtige klimaat. De lange winters en koude
lentes zorgen er voor dat planten moeilijk ontkiemen. Door in plaats van zaden
jonge kiemplanten te ontwikkelen aan zijn halm omzeilt dit gras listig dit
probleem waardoor het gras een voorsprong op de concurrenten heeft. Ook in
Nederland kun je in wegbermen soms dit gras tegen komen. 
De
volgende dag wandelde we verder langs een aantal bergmeertje's. Hoe lager we
kwamen hoe warmer het werd en hoe meer insecten we dan ook zagen. Onderweg
kwamen we dan ook Kleine vos, Dagpauwoog, Citroenvlinder en Rode vuurvlinder tegen.
Deze laatste soort kwam tot 1955 ook in Nederland voor maar is hier door
achteruitgang van zijn habitat helaas verdwenen. Laters op de dag bereikten we
het hoogste punt van de wandeling, de 2063 meter hoge Volovec op de grens van
Polen en Slowakije. Rond de top waren een aantal Raven op zoek naar voedsel
achtergelaten door de grote groep wandelaars die zich hier boven melde. Op weg
naar beneden kwam we een klein kudde Tatra chamois tegen, die vrolijk over de steile
bergwanden heen en weer sprongen alsof het niets was, terwijl wij met de zware
rugzak op de grootste moeite hadden om niet langs het steile pad naar beneden
te vallen. Onderdaan de Volovec sloegen we onze tent op naast een grote steen.
De volgende
dag was het weer helaas omgeslagen. Toen we de tent inpakten was het gelukkig
nog droog maar tijdens de tocht terug naar de kam begon het te regen en te onweren.
We zijn toen als de weide weerga omgekeerd en teruggegaan naar beneden, want
met onweer kun je maar beter niet over een bergkam lopen! Tegen de tijd dat we
weer bij de kampeerplaats waren hadden we onze route voor die dag bijgesteld
naar een iets directere weg naar de camping lager in het dal voor een
welverdiende warme douche en de mogelijkheid wat kleding te wassen. Op de weg
naar beneden kwamen we langs een aantal zeer mooie watervallen. Gelukkig klaarde
het weer later op de dag enigszins op zodat we niet helemaal doorweekt op de
camping arriveerde.
Na een
welverdiende rustdag was het dan weer tijd om op pat te gaan. Het weer was goed
en de benen waren weer een beetje uitgerust dus we besloten er een flinke dag
van te maken. Onderlangs de hoge bergen naar Jemské pleso onderweg kwamen we
een groep Notenkrakers tegen. Deze mooie bruine vogel, die familie is van de
Zwarte kraai en de Ekster, leeft in Oost-Europese naaldbossen met hazelaars aan
de randen. Hier zaten ze dan ook noten uit de hazelaars te pakken, om deze
tegen de stammen van de naaldbomen kapot te slaan en de inhoud op te eten. Een
mooie gezicht want je merkt duidelijk dat de vogels slim, alert en nieuwsgierig
zijn.
Het was
een dag vol verrassingen want een eind verderop kwamen we ook nog een Grote
weerschijnvlinder tegen die zich goed liet fotograferen toen hij het zout van onze
rugzakken likte. De rede dat de rugzakken daar lagen was echter wel wat minder…. we
waren namelijk voor de zoveelste keer die dag de route kwijt geraakt. Dit was
echter niet te wijten aan ons gebrek aan navigatievermogen, maar aan het
ontbreken van routemarkeringen…
Ter bestrijding
van een keverplaag die grote delen van de Hoge en Lage Tatra in zijn greep houd
en de naaldbossen aantast heeft het parkbestuur besloten de geïnfecteerde bomen
weg te kappen. Dit resulteert in kapvlaktes van enkele 100 hectaren. Niet alleen
is dit heel vervelend lopen….het bedenkend ook nog eens dat de bomen waar de routemarkering
op stonden verdwenen zijn waardoor je dus gegarandeerd de route kwijt zult
raken. Het volstaat hier te melden dat wij ehm zogezegd ruimschoots de omgeving
verkend hadden voor wij op onze plaats van bestemming aan kwamen. Hier zetten
we de tent weer op langs een stroompje dicht bij alweer een prachtig bergmeer.
De volgende
dag werd een van de mooiste dagen van de hele rijs. We liepen van Jemské pleso
naar Batizovské pleso. Onderweg hadden we prachtig uitzicht op schilderachtige
bergkammen en mooie watervallen. In de middag lunchte we aan de rand van een
bergmeer bij een hotel. Hierna begonnen we aan de grote klim van de dag. Van 1500
meter naar de 1966 meter hoge Sedlo pod Ostrovou. Onderweg kwamen we
verschillende Alpenanemoonen tegen en op de top zagen we nog een paar Raven. Boeven
aangekomen hadden we prachtig uitzicht op het meer waar we net vandaan waren
geklommen. Vanaf hier was het nog een klein stukje wandelen naar de kampeerplaats.
En wat voor een camperplaats! Aan de rand van een meer dat in een kom tussen de
bergen lag met prachtig uitzicht op de vallei en de daar achter gelegen Lage
Tatra. In de diepte zagen we de dorpjes Poprad en Svit waar we de volgende dag
heen zouden wandelen.
De volgende
dag vroeg opgestaan en ontbeten in een wolk. Ik weet niet precies wat voor
beeld mensen hierbij hebben maar ik wil hier dan toch de aantekening maken dat
ontbijten in een wolk lang zo romantisch niet is als het klinkt. Het is vooral
koud en nat en omdat het koud en nat tegelijk is krijg je het daarna ook niet
zo snel lekker warm en droog meer. Dit was dus ontbijten met muts en
handschoenen aan!
Snel wandelen
dus om maar wat warmer te worden van het in beweging zijn. onderweg naar
beneden kwamen we in de dichte Dwergden bossen nog een Beflijster tegen. Lager op
de berg zagen we ook nog enkele Zijdeplantgentiaanen met mooie blauwe bloemen. Beneden
in Stary Smokovec pakte we de bus naar Poprad waar we konden genieten van een paar
wel verdienden nachten in een hotel voor we verder gingen met het avontuur.
