Nee als ik aan het strand ben gaat mijn aandacht meestal uit naar de planten die in rond het strand te vinden zijn. het kustecosysteem is namelijk een bijzonder moeilijke omgeving voor planten. het is vaak erg onbeschut waardoor zon en wind vrij spel hebben. In de zomer is het aan de grond, in de zon geregeld meer dan 50 C˚. waait het, wat het eigenlijk altijd wel doet aan het strand, dan lopen de planten het risico bedolven te worden. Wie het voortdurende zandstralen en bijna gekookt worden overleeft krijgt te maken met een volgend probleem, water. Aan de kust is er water genoeg, het is alleen allemaal veel te zout en dus onbruikbaar. Vaak zijn planten die vlak aan de zee groeien dan ook afhankelijk van regen voor de aanvoer van zoet water. De planten die aan de zee groeien hebben dan ook vaak bijzondere aanpassingen om te kunnen overleven in dit extreme milieu.
De Zeeraket (Cakile Maritim) is hiervan een mooi voorbeeld. De plant is enigszins zouttolerant en is net als alle andere raket soorten een snelle groeier zodat de plant niet snel over stoven zal raken. Een echte overlever dus! Verder heeft de plant van een noot een deugd gemaakt!
De zee is namelijk een erg handige manier om je zaden snel over grote aftanden te verspreiden! De zeeraket maakt hiervoor speciale zaadpeulen die door hun kurkachtige wand wel een week kunnen blijven drijven!
Niet alleen de zee maar ook de wind kan voor verspreiding van zaden van de Zeeraket zorgen. Als het bovenste deel van de zaadpeul is afgebroken blijft er een stompje achter. In dit stompje heeft de Zeeraket nog een zaadje verstopt! Als de plant in het najaar indroogt en afsterft kan een deel van de plant afbreken en door de wind worden meegenomen. Op de plaats waar de plant dan onder het zand komt te liggen kan het zaad volgend jaar weer ontkiemen.
Niet allen toeristen maar ook planten rijzen dus door de lucht of over zee om nieuwe stranden te ontdekken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten